December 24, 2009 (Thursday, Christmas Eve) – considerably one of the saddest Christmas eves I have ever experienced. Maybe I was too longing of the last Christmas break where I was in the Philippines with my family, it was perfect to the point that I have all the resources to share with my loved ones. And this time round, my vacation was beyond under my control as my job performance will suffer in exchange.
Natapos ang work ko ng 2PM at halos ayoko ng tumayo sa kinauupuan ko. Parang gusto ko na lang na lumipas bigla yung Noche Buena. So instead na umuwi ng bahay, nagpunta na lang ako sa shopping mall at nag-aliw kahit na wala naman akong plano na bumili ng kahit na ano. Naubos ang oras ko sa kakasukat ng jeans at shoes sa iba’t-ibang brands, pero wala din naman akong binili. After ko mapagod, I collected my pre-ordered cupcakes at sya kung inuwi ng bahay. Sobrang tahimik sa bahay, walang maingay na nagluluto, walang nagkakagulong tao. Hanggang sa mag-decide ang housemate ko na mag-grocery ng cold cuts para pagharapan namin with wine. And then, isa-isa nang nag-sms ang mga friends na sa bahay sila mag-spend ng Noche Buena. May mass ng 9PM, kumuha lang ako ng damit ko kung ano ang nasa ibabaw at sya kong sinuot. After the mass at nakabalik na ako sa bahay, saka ko lang namalayan na color pink pala ang napili kong damit para sa Noche Buena. Hindi man lang pula para festive ang dating.
Madami din naman ang kinalabasan ng food sa mesa, yung unang cake lang at cold cuts ay nadagdagan ng mas madami pang finger foods, ng beef, more wines, vegetable salad, shepherd’s pie, kaldereta at kung ano-ano pa. Natapos ang party naming ng 7 AM. Kung hindi pa sumikat ang araw, hindi magsisi-uwian ang mga bisita.
December 25, 2009 – Almost 2PM na ko nagising na sinundan ng late lunch from our left overs. Ito na din yung time na tumawag ako sa family ko sa pinas, nakausap ko si Ate ng almost 2 hours yata. Kwento sya ng happening nung inabot nya sa lahat ang regalo kong sobre. Nakakataba ng puso kasi lahat daw sila sa bahay ay parang nabuhay nung nalaman na may bigay pala akong sobre sa lahat. Inumpisahan sa mga pamangkin ko, na sinundan ng kapatid ko, at sa huli naman ang parents. Nagtatalon daw si Mama sa tuwa nung binuksan ang sobre. While nag-uusap kami ni Ate, wala na sa bahay si Mama at Papa, nasa mall daw at namimili ng blouse si Mama at shoes naman para kay Papa. Nakakatuwa ang mga bagets.
Christmas dinner, nag-invite si Bernard (friend ko na nasunugan ng bahay just few months ago) ng dinner sa newly rented house nya. So I went there at nakakagulat ang ganda ng bahay nya. Halos magsisigaw ako nung nakita ko yung room nya na may walk-in closet na parang may mini-shopping mall. Based on my calculation, there are 500 pieces of shirts, 100 pieces of jeans, 500 pieces of long sleeves and etc etc etc. Sabay sabi nya ng “I lost 80% of my clothes on the fire incident”.
Madami akong na-meet na bagong kaibigan sa dinner na to kahit na ako lang ang nag-iisang pinoy.
December 26, 2009 (Saturday) – Sa bahay naman ni Ee Min ang tropa. Hindi ako nag-enjoy sa hapunan kasi mostly ay hardcore Chinese food na hindi ko masyadong kilala. Nagpakabusog na lang ako sa wine na ang presyo ay P30,000 pesos.
December 27, 2009 (Sunday) – nagtipon-tipon ang Chinese friends ko sa bahay para naman i-celebrate ang birthday ni Matthew.
Walang katapusang kainan ang ginawa ko during the long weekend.
Natapos ang work ko ng 2PM at halos ayoko ng tumayo sa kinauupuan ko. Parang gusto ko na lang na lumipas bigla yung Noche Buena. So instead na umuwi ng bahay, nagpunta na lang ako sa shopping mall at nag-aliw kahit na wala naman akong plano na bumili ng kahit na ano. Naubos ang oras ko sa kakasukat ng jeans at shoes sa iba’t-ibang brands, pero wala din naman akong binili. After ko mapagod, I collected my pre-ordered cupcakes at sya kung inuwi ng bahay. Sobrang tahimik sa bahay, walang maingay na nagluluto, walang nagkakagulong tao. Hanggang sa mag-decide ang housemate ko na mag-grocery ng cold cuts para pagharapan namin with wine. And then, isa-isa nang nag-sms ang mga friends na sa bahay sila mag-spend ng Noche Buena. May mass ng 9PM, kumuha lang ako ng damit ko kung ano ang nasa ibabaw at sya kong sinuot. After the mass at nakabalik na ako sa bahay, saka ko lang namalayan na color pink pala ang napili kong damit para sa Noche Buena. Hindi man lang pula para festive ang dating.
Madami din naman ang kinalabasan ng food sa mesa, yung unang cake lang at cold cuts ay nadagdagan ng mas madami pang finger foods, ng beef, more wines, vegetable salad, shepherd’s pie, kaldereta at kung ano-ano pa. Natapos ang party naming ng 7 AM. Kung hindi pa sumikat ang araw, hindi magsisi-uwian ang mga bisita.
December 25, 2009 – Almost 2PM na ko nagising na sinundan ng late lunch from our left overs. Ito na din yung time na tumawag ako sa family ko sa pinas, nakausap ko si Ate ng almost 2 hours yata. Kwento sya ng happening nung inabot nya sa lahat ang regalo kong sobre. Nakakataba ng puso kasi lahat daw sila sa bahay ay parang nabuhay nung nalaman na may bigay pala akong sobre sa lahat. Inumpisahan sa mga pamangkin ko, na sinundan ng kapatid ko, at sa huli naman ang parents. Nagtatalon daw si Mama sa tuwa nung binuksan ang sobre. While nag-uusap kami ni Ate, wala na sa bahay si Mama at Papa, nasa mall daw at namimili ng blouse si Mama at shoes naman para kay Papa. Nakakatuwa ang mga bagets.
Christmas dinner, nag-invite si Bernard (friend ko na nasunugan ng bahay just few months ago) ng dinner sa newly rented house nya. So I went there at nakakagulat ang ganda ng bahay nya. Halos magsisigaw ako nung nakita ko yung room nya na may walk-in closet na parang may mini-shopping mall. Based on my calculation, there are 500 pieces of shirts, 100 pieces of jeans, 500 pieces of long sleeves and etc etc etc. Sabay sabi nya ng “I lost 80% of my clothes on the fire incident”.
Madami akong na-meet na bagong kaibigan sa dinner na to kahit na ako lang ang nag-iisang pinoy.
December 26, 2009 (Saturday) – Sa bahay naman ni Ee Min ang tropa. Hindi ako nag-enjoy sa hapunan kasi mostly ay hardcore Chinese food na hindi ko masyadong kilala. Nagpakabusog na lang ako sa wine na ang presyo ay P30,000 pesos.
December 27, 2009 (Sunday) – nagtipon-tipon ang Chinese friends ko sa bahay para naman i-celebrate ang birthday ni Matthew.
Walang katapusang kainan ang ginawa ko during the long weekend.
2 comments:
Merry Christmas to you :)
Happy holidays to you too ..... Ray
Post a Comment